De Geschiedenis van De Vrouw Dina

Vandaag de dag snijdt ze met gratie door het water: De Vrouw Dina, een prachtige, authentieke tjalk die uitnodigt tot avontuur, rust en verbinding met de natuur. Maar achter dit zeilschip schuilt een bijzonder verhaal — een geschiedenis van hard werken, liefde voor het vak en toewijding aan behoud van maritiem erfgoed.

Wat nu een stijlvolle en comfortabele zeilbelevenis is, begon ooit als een robuust werkschip, gebouwd voor een heel ander doel. Door de jaren heen heeft De Vrouw Dina verschillende gezichten gekend, van vrachtvaarder tot varend monument, en uiteindelijk tot wat ze nu is: een schip dat mensen samenbrengt en hen laat genieten van het ritme van wind en water.

In de onderstaande terugblik lichten we een tipje van de sluier op, en nemen we u mee langs enkele bijzondere momenten in de rijke geschiedenis van dit unieke schip.

Hoe het begon

Ooit in 1974 was het schip “De Onrust” een familieschip, ze werd toen gebruikt als vakantieboot, gewoon met een hoge opbouw en zonder zwaarden. Lekker het wad op en droogvallen of naar de pittoreske plaatsjes aan het Ijsselmeer

Collage van vier foto's van een oude boot en onderhoudswerkzaamheden. Linksboven: iemand repareert tandwielen op een dek. Rechtsboven: close-up van de verroeste buitenkant van het schip. Linksonder: dek met kabels en mechanische apparatuur. Rechtsonder: interieur van een vervallen schip, houten vloer en losse planken.

Een idee wordt een plan..

Na veel omzwervingen over de wereldzeeën en het afronden van de zeevaartschool, kwam het idee traditionele zeilvaart boven drijven. Zo werd de tjalk in 2003 gevonden. Toen geheten De Onrust, daar lag ze, in een zeer vervallen staat in een zijarm van een rivier bij Ter Aar. Toch konden de treurnis, de dorre bladeren, bergen kompost en roest het niet winnen van het plan tot wederopbouw.

Een boot met de naam 'Oegstgeest' ligt op een zandbank, met mensen aan boord en een persoon in het water ernaast. Er hangt een Nederlandse vlag aan de achterkant van de boot.

Oktober 2007

De tjalk kon wegvaren nadat ze voor restauratie twee jaar op de werf heeft doorgebracht. Met oog voor detail en met verstand van zaken voor wat betreft het staalwerk, is er weer een mooie robuuste tjalk opgebouwd.

Een roestig schip aangemeerd aan een kade, naast een kleinere witte boot. Op de achtergrond is water te zien en een rij van bomen.

Tegenslag

Helaas heeft de bouw ook tegenslagen gekend.

De periode in Steenwijk met minder vakkundige mensen, wordt dus maar gauw vergeten en overgeslagen.

Al leverde het wel een paar prachtige foto’s van de Weerribben op.

Mistige rivier met silhouetten van bomen en blauwe lucht met wolken.

Een rivier weerspiegelt de bewolkte hemel en bomen, met golvende patronen op het wateroppervlak en een huis met een rood dak op de achtergrond.

Utrecht

In de museum haven van Utrecht mocht de tjalk dankzij de hulpvaardigheid van de bewoners wel 3 maanden liggen als passant!

Tijdens die periode begon Paul van de Pol samen met zijn vader met het grootste gedeelte van het schip te betimmeren.

Binnenkant van een schip in aanbouw met patrijspoorten en gereedschap.

Twee personen werken aan een houtbewerkingsproject in een binnenruimte met gereedschappen en materialen.

Interieur van een woonboot met houten trap, touwleuning, langwerpige tafel, banken, rode keuken en ronde patrijspoorten.

Belangrijke stappen

Voordat het zover was kreeg de tjalk in Alphen aan den Rijn bij de Werf Falcon haar mast (deze belangrijke gebeurtenis is vastgelegd op video).

Daar is ook het vakmanschap aangaande de elektra geleverd.

Har Huigsloot vooral bedankt voor je probleemoplossend vermogen voor wat betreft de loodgieterij!

En dan nog een tweede belangrijke gebeurtenis.De giek komt aan boord, de Vrouw Dina krijgt al het uiterlijk van een zeilende tjalk!

Twee mensen zittend op het dek van een zeilboot met de Nederlandse vlag op de achtergrond.

Vrienden

Gelukkig mag de tjalk zich rijk rekenen aan een schare van vrienden die met volle moed telkens weer kwamen opdagen om haar de goede richting in te helpen. Bij deze dank aan iedereen die zo gul inzet toonde gedurende de laatste loodjes! En wat was het ook gezellig

Mensen op een boot op een meer onder een bewolkte hemel.

Twee personen op een zeilboot die aan het zeil werken.

Voorjaar 2009 – Een Nieuw Begin

Het voorjaar van 2009 markeerde een spannend en bepalend moment in de geschiedenis van De Vrouw Dina. Na jaren van voorbereiding, restauratie en toewijding kwam alles in een stroomversnelling. Het schip was nog verre van klaar: delen van het interieur moesten nog worden ingetimmerd, de afwerking liet op zich wachten en zowel het schilderwerk als de tuigage waren nog in volle gang.

Toch begon de tijd te dringen. Om als passagiersschip in de vaart te mogen, moest De Vrouw Dina eerst worden goedgekeurd door het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (toen IVW). Er stond een proefvaart gepland — een cruciale stap voor de toekomst van het schip.

Omdat de eigen zeilen nog niet klaar waren, werden tijdelijk zeilen geleend. En zo gebeurde het: op de Braassemermeer vond de eerste echte proefvaart plaats. Met geleende tuigage en een halfafgewerkt schip voer De Vrouw Dina haar eerste officiële meters. Tegen alle verwachtingen in verliep de keuring succesvol. Een mijlpaal was bereikt: het schip was toegelaten en klaar om haar nieuwe leven op het water te beginnen.

Deze periode was het begin van een nieuw hoofdstuk — eentje waarin het schip langzaam maar zeker transformeerde tot de karaktervolle, comfortabele tjalk die vandaag de dag met trots gasten ontvangt.

Zeilschip op zee met volle zeilen en Nederlandse vlag, onder een bewolkte hemel.

Zeilboot op zee met volle zeilen onder een blauwe lucht met wolken.

Historie

Aangesloten bij: